رباعی شمارهٔ ۵۶
در چشم من آمد آن سهی سرو بلند
بربود دلم ز دست و در پای افکند
این دیدهٔ شوخ میبرد دل به کمند
خواهی که به کس دل ندهی دیده ببند
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
در چشم من آمد آن سهی سرو بلند
بربود دلم ز دست و در پای افکند
هوش مصنوعی: در نگاه من، آن سرو بلند و خوشاندام به قدری زیباست که دلم را از من گرفته و در دام عشقش اسیر کرده است.
این دیدهٔ شوخ میبرد دل به کمند
خواهی که به کس دل ندهی دیده ببند
هوش مصنوعی: چشم کنجکاو و بازیگوش من دل را به دام میاندازد؛ اگر نمیخواهی به کسی محبت کنی، بهتر است چشمانت را ببندی.
حاشیه ها
1387/08/11 21:11
ناشناس
این دیدهی شوخ میبرد دل به کمند
(این باید جایگزین ای شود)
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.