سعدیرباعی شمارهٔ ۵
دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت
چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت
پروانهٔ مستمند را شمع نسوخت
آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دل می‌رود و دیده نمی‌شاید دوخت
چون زهد نباشد نتوان زرق فروخت
هوش مصنوعی: دل می‌رود و چشم نمی‌تواند ببندد؛ چون اگر زهد و پرهیز نباشد نمی‌توان فریب و نیرنگ را فروخت.
پروانهٔ مستمند را شمع نسوخت
آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت
هوش مصنوعی: پروانه‌ای که وضعیت نابسامانی داشت، توسط شمع سوزانده نشد؛ بلکه این شمعی بود که به خاطر شعله‌ور شدنش، پروانه را به خود جذب کرده و سوزانده است.
خوانش ها
رباعی شمارهٔ ۵ به خوانش زهرا بهمنی
رباعی شمارهٔ ۵ به خوانش محسن لیله‌کوهی
رباعی شمارهٔ ۵ به خوانش فاطمه زندی
حاشیه ها
1397/07/24 19:09
۷
پروانهٔ مستمند را شمع نسوخت
آن سوخت که شمع را چنین می‌افروخت
یک بیت در همین زمینه که به نظرم از مشیری باشد;
اول بنا نبود بسوزند عاشقان
آتش به جان شمع فتد کین بنا نهاد
1401/01/18 17:04
آلان حکمتی‌راد
سلام و درود،
اگر اشتباه نکنم از عالی شیرازی می‌باشد
1401/05/16 18:08
محمد ابراهیم احراری
سلام
در بیت:
اول قرار نبود بسوزند عاشقان مصرع دومش رو لطفا مرقوم بفرمایید
1403/04/21 11:06
شیوا منصور
آتش به جان شمع فتد کاین بنا نهاد