سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن دوست که آرام دل ما باشد</p></div>
<div class="m2"><p>گویند که زشتست بهل تا باشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>شاید که به چشم کس نه زیبا باشد</p></div>
<div class="m2"><p>تا یاری از آن من تنها باشد</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 996

رباعی شمارهٔ ۴۳

آن دوست که آرام دل ما باشد
گویند که زشتست بهل تا باشد
شاید که به چشم کس نه زیبا باشد
تا یاری از آن من تنها باشد

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جذابیت شخصی اشاره دارد که آرامش و سکوت دل فرد را فراهم می‌کند. اگرچه ممکن است زیبایی ظاهری نداشته باشد، اما حضورش برای شاعر بسیار ارزشمند و دل‌انگیز است و او را از تنهایی نجات می‌دهد.

رباعی شمارهٔ ۴۱

رباعی شمارهٔ ۴۲

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6768

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28780

هوش مصنوعی: دوستی که باعث آرامش دل ما می‌شود، گفته می‌شود که زشت است؛ بگذارید اینطور باشد.

آن دوست که آرام دل ما باشد

گویند که زشتست بهل تا باشد

هوش مصنوعی: شاید دیگران او را زیبا ندانند، اما برای من، که تنها هستم، زیبایی او کافی است.

شاید که به چشم کس نه زیبا باشد

تا یاری از آن من تنها باشد

رباعی شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۴۲ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۴۲ به خوانش فاطمه زندی