سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>روی تو به فال دارم ای حور نژاد</p></div>
<div class="m2"><p>زیرا که بدو بوسه همی نتوان داد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>فرخنده کسی که فال گیرد ز رخت</p></div>
<div class="m2"><p>تا لاجرم از محنت و غم باشد شاد</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 994

رباعی شمارهٔ ۳۱

روی تو به فال دارم ای حور نژاد
زیرا که بدو بوسه همی نتوان داد
فرخنده کسی که فال گیرد ز رخت
تا لاجرم از محنت و غم باشد شاد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات به زیبایی یک معشوقه می‌پردازد و می‌گوید که او را به فال می‌گیرد، زیرا نمی‌توان به او نزدیک شد و او را بوسید. شاعر خوشحالی کسی را ستایش می‌کند که از چهره این معشوقه فال می‌گیرد، زیرا این امر می‌تواند او را از درد و غم دور کند و شاداب کند.

رباعی شمارهٔ ۲۹

رباعی شمارهٔ ۳۰

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6780

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28399

هوش مصنوعی: من به زیبایی تو امید دارم، ای دختر حور، چون نمی‌توانم حتی بر لبانت بوسه‌ای بزنم.

روی تو به فال دارم ای حور نژاد

زیرا که بدو بوسه همی نتوان داد

هوش مصنوعی: شخصی که از چهره‌ات نشانه‌های خوشحالی ببیند و از آن خوشبختی بگیرد، در نهایت از رنج و ناراحتی دور خواهد بود و شاد خواهد ماند.

فرخنده کسی که فال گیرد ز رخت

تا لاجرم از محنت و غم باشد شاد

رباعی شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۳۰ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۳۰ به خوانش فاطمه زندی