سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گویند رها کنش که یاری بدخوست</p></div>
<div class="m2"><p>خوبیش نیرزد به درشتی که دروست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بالله بگذارید میان من و دوست</p></div>
<div class="m2"><p>نیک و بد و رنج و راحت از دوست نکوست</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 993

فانوس خیال » تصویر 2108 - سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۶

رباعی شمارهٔ ۲۷

گویند رها کنش که یاری بدخوست
خوبیش نیرزد به درشتی که دروست
بالله بگذارید میان من و دوست
نیک و بد و رنج و راحت از دوست نکوست

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر نگرانی درباره دوستی و روابط انسانی را مطرح می‌کند. او می‌گوید اگر دوستی بدخو و بدرفتار است، بهتر است از او فاصله بگیریم، زیرا خوبی‌های او ارزش رنج‌ها و بدی‌هایش را ندارد. در نهایت، تاکید می‌کند که نیکی و بدی، رنج و آرامش باید از دوستی حقیقی ناشی شود.

رباعی شمارهٔ ۲۵

رباعی شمارهٔ ۲۶

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6784

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28401

هوش مصنوعی: می‌گویند او را رها کن، زیرا که دوستی‌اش خوب نیست و در این دوستی ارزش خوبی‌ها به رفتار بدش نمی‌رسد.

گویند رها کنش که یاری بدخوست

خوبیش نیرزد به درشتی که دروست

هوش مصنوعی: لطفاً بگذارید که هر چیز خوبی یا بدی که بین من و دوستم وجود دارد، فقط از جانب او باشد.

بالله بگذارید میان من و دوست

نیک و بد و رنج و راحت از دوست نکوست

رباعی شمارهٔ ۲۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۲۶ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۲۶ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها