سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر دل به کسی دهند باری به تو دوست</p></div>
<div class="m2"><p>کت خوی خوش و بوی خوش و روی نکوست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از هر که وجود صبر بتوانم کرد</p></div>
<div class="m2"><p>الا ز وجودت که وجودم همه اوست</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 993

رباعی شمارهٔ ۲۵

گر دل به کسی دهند باری به تو دوست
کت خوی خوش و بوی خوش و روی نکوست
از هر که وجود صبر بتوانم کرد
الا ز وجودت که وجودم همه اوست

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به عشق و محبت صحبت می‌کند. او می‌گوید اگر دل به کسی دهند، آن شخص باید خوش‌خلق و خوش‌بو و زیبا باشد. او همچنین اشاره می‌کند که می‌تواند از هر کسی صبر کند و تحمل داشته باشد، اما هیچ‌کس را مثل محبوبش نمی‌تواند تحمل کند، زیرا تمام وجودش را به او اختصاص داده است.

رباعی شمارهٔ ۲۳

رباعی شمارهٔ ۲۴

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6786

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28402

هوش مصنوعی: اگر دل به کسی بدهند، در واقع تو دوست عزیز من، آن شخص دارای اخلاق خوب، بوی خوش و چهره نیکوست.

گر دل به کسی دهند باری به تو دوست

کت خوی خوش و بوی خوش و روی نکوست

هوش مصنوعی: من می‌توانم از هر کسی صبر و تحمل بیاموزم، جز تو، زیرا تمام وجود من فقط به خاطر توست.

از هر که وجود صبر بتوانم کرد

الا ز وجودت که وجودم همه اوست

رباعی شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۲۴ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۲۴ به خوانش فاطمه زندی