سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۲۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو</p></div>
<div class="m2"><p>آخر دل آدمی نه سنگست و نه رو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>آن کس که نه راست طبع باشد نه نکو</p></div>
<div class="m2"><p>نه عاشق کس بود نه کس عاشق او</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1008

رباعی شمارهٔ ۱۲۴

چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو
آخر دل آدمی نه سنگست و نه رو
آن کس که نه راست طبع باشد نه نکو
نه عاشق کس بود نه کس عاشق او

هوش مصنوعی: این ابیات به بیان اهمیت احساسات انسانی و تأثیر زیبایی‌ها بر دل آدمی می‌پردازد. شاعر اشاره دارد که با وجود تمام زیبایی‌ها و جلال، دل انسان سنگی نیست و تحت تأثیر این جذابیت‌ها قرار می‌گیرد. همچنین، به این نکته اشاره می‌کند که کسی که دارای طبع خوب و راستین نیست، نه می‌تواند عاشق شود و نه عشق دیگران را تجربه کند. به طور کلی، این اشعار بر اهمیت عشق و احساسات در زندگی انسان تأکید دارد.

رباعی شمارهٔ ۱۲۲

رباعی شمارهٔ ۱۲۳

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6874

هوش مصنوعی: وقتی که مقام و زیبایی و خوشبو بودن به انسان توجه می‌کند، دل انسان سنگ نیست و به راحتی تحت تأثیر قرار می‌گیرد.

چون جاه و جلال و حسن و رنگ آمد و بو

آخر دل آدمی نه سنگست و نه رو

هوش مصنوعی: شخصی که نه روحیه‌اش درست است، نه رفتار خوبی دارد، نه عاشق کسی است و نه کسی عاشق اوست.

آن کس که نه راست طبع باشد نه نکو

نه عاشق کس بود نه کس عاشق او

رباعی شمارهٔ ۱۲۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۲۳ به خوانش محسن لیله‌کوهی