سعدی » دیوان اشعار » رباعیات » رباعی شمارهٔ ۱۰۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>میندیش که سست عهد و بدپیمانم</p></div>
<div class="m2"><p>وز دوستیت فرار گیرد جانم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرچند که به خط جمال منسوخ شود</p></div>
<div class="m2"><p>من خط تو همچنان زنخ می‌خوانم</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 1005

رباعی شمارهٔ ۱۰۴

میندیش که سست عهد و بدپیمانم
وز دوستیت فرار گیرد جانم
هرچند که به خط جمال منسوخ شود
من خط تو همچنان زنخ می خوانم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از سست عهدی و ناباب بودن دوستانش شکایت می‌کند و بیان می‌کند که از دوستی با آنها روحش رنج می‌برد. حتی اگر زیبایی‌اش به مرور زمان از بین برود، او هنوز هم به یاد خط و نشانه‌های دوستیش خواهد بود.

رباعی شمارهٔ ۱۰۲

رباعی شمارهٔ ۱۰۳

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/6900

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28922

هوش مصنوعی: نگران نباش که من آدمی ناپایدار و بی‌وفا هستم، چون اگر چنین باشد، جانم از دوستی‌ات فرار خواهد کرد.

میندیش که سست عهد و بدپیمانم

وز دوستیت فرار گیرد جانم

هوش مصنوعی: با وجود اینکه زیبایی من از مد می‌افتد و کم‌رنگ می‌شود، خط و نازک‌کاری تو همچنان برای من جذاب و دلنشین باقی می‌ماند.

هرچند که به خط جمال منسوخ شود

من خط تو همچنان زنخ می‌خوانم

رباعی شمارهٔ ۱۰۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

رباعی شمارهٔ ۱۰۳ به خوانش محسن لیله‌کوهی

رباعی شمارهٔ ۱۰۳ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها