مصرع دوم بیت اول، کسی میتونه راهنمایی کنه که معنیش چیه.منظور خوش آن کسی که ز روی تو ... یا خودش رو داره میگه که خوش بودم که ز روی تو...؟؟؟

مصرع اول بیت دوم از وزن خارج شده و ظاهراً به شکل زیر درست است که معنا و پیام را کامل می کند:
بی تو همه هیچست بدین ملک وجود
ور هرچه نباشد، چو تو هستی همه هست.
به محبوب مقام خدایی داده و هستی را ناشی از او دانسته است. یعنی
تو اگر نباشی هیچ چیز نیست و چون باشی همه چیز هست شود

هشیار سری بود،ز سودای تو مست
خوش زان که به روی تو دلش رفت ز دست
بی‌تو همه هیچ نیست درین ملک وجود
ور هیچ نباشد چو تو هستی همه هست

آگاه کسی کز سودای تو مست و سرخوش باشد
سرخوشی او از آن است که تو را یافت و شناخت
بی تو همه هستی هیچ است
هستی هست چو تو هستی

سرخوش از آنم که تو را شناختم ای آن که همه از آن توست.
به جهان خرم از آنم که جهان خرم ازوست
عاشقم بر همه عالم که همه عالم ازوست

درستش باید هیچ است باشه، دو تا منفی کنار هم هم رو نفی می کنن، منفی در منفی، «بی‌تو همه هیچ است در ملک وجود»

فکر کنم هیچ نیست یعنی اصلا نیست
هیچ در لغت نامه دهخدا به معنای اصلا و ابدا هم اومده

فکرش رو بکن لقب این شاعر استاد سخن بوده و برای هر حرفی که میزده ساعتها فکر میکرده ، الان اومدن یکی دو نفر میگن به نظرم ایراد داره و اصلاحیه نوشتن ، البته خود سعدی گفته:
حذر کن ز نادان ده مرده گوی