هوش مصنوعی: من از جدایی خسته و دل‌زده‌ام و به شدت در انتظار وصالم. ای نسیم، اگر تنها یک لحظه به من توجه کنی، چه آسیبی خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: اگر از کنار معبد محبوبم بگذری، حس من را بهتر درک خواهی کرد؛ مانند داستانی که از دل من به او گفته‌ای.

هوش مصنوعی: در طول مسیر زندگی خود، داستانی را از گذشته‌ام به یاد می‌آورم. هرچند که از دوری محبوبم بسیار شکایت دارم و درد آن را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای نسیم ملایم، وقتی به آنجا که می‌دانی می‌رسی، کاری که بتوانی انجام بده و یک خبر خوب برای ما بیاور.

هوش مصنوعی: آن معشوق بی‌وفا و زیبا از سرزمین چین و ختا را بگو که خدا را به خاطر یاری‌کردن من یاد کند و به من توجه کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه غم فراق تو صبر و تحمل من را می‌دزدد. اگر تو به من در آغوش بگیری، خود را نیز به تو می‌سپارم.

هوش مصنوعی: دلربای جان‌پرور من، از تو دوری می‌جویی؛ خود را به نیرنگ شیر بی‌وفا سپرده‌ای.

هوش مصنوعی: من شکوائیه‌هایی که از تو دارم، به خودت می‌گویم، ولی نمی‌دانم چه بگویم، چون داستان جدایی هرگز پایانی ندارد.

هوش مصنوعی: در هوای زیبایی و زلف تو، کسی که دل به میکده سپرده است، تحت تأثیر چشمان شگفت‌انگیز تو قرار می‌گیرد و زاهدی که در جایگاه رفیعی است، نیز به سوی میخانه جذب می‌شود.

هوش مصنوعی: هر کسی به نوعی جذابیتی دارد که مانند ذره‌ای در فضا می‌ورزد و قبله یا نقطه‌اتکای دل و عشق هر فردی برای خود او معنا و جایگاهی خاص دارد. در میان این جاذبه‌ها، عشق و دلربایی سعدی نیز برای خودش تأثیر و زیبایی خاصی دارد.