هوش مصنوعی: دیدی ای دل، دوباره چه چیزهایی برایم پیش آمده است؟ اکنون چه باید بکنم و با که باید در میان بگذارم این افکار و خیالاتی که در سر دارم؟

هوش مصنوعی: ای کاش هرگز به من نمی‌رسید عشق تو، زیرا که در حال حاضر دلم بسیار ناراحت و غمگین است.

هوش مصنوعی: دلبر عزیز، وقتی که دست به زلف تو می‌زنم، چه کنم که با وجود نیش‌های کژدم هجران تو، این همه آزار را تحمل می‌کنم؟

هوش مصنوعی: من از دست ظلم و ستم تو مانند دف می‌زنم و از غم دوری‌ات سرم را به سمت پایین آورده‌ام، مانند کسی که با چنگ نوا می‌کند.

هوش مصنوعی: عزت و آبرویم را نبر، آتش عشق مرا خاموش کن. کمتر از خاکم نشمار و بیشتر از این نگذار که به باد برود.

هوش مصنوعی: اگر با ناز به جان من بیفتی، من در برابر زیبایی‌ات چیزی نمی‌گویم تا بدانی که عشق من چقدر قوی است، حتی اگر من انسان نیازمندی باشم.

هوش مصنوعی: همچنان که لحظه به لحظه در دل من فکر کفر پیش می‌آید، می‌خواهم برای رسیدن به جان آن زیبایی موهایش دیوانه‌وار دست به این کار بزنم.

هوش مصنوعی: عقل من از سعدی، که دیوانه و مختل است، دیوانه شده و به خاطر حال پریشانم، من نیز از خود بی‌خود شده‌ام.