سعدی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شمارهٔ ۱۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرا به صورت شاهد نظر حلال بود</p></div>
<div class="m2"><p>که هرچه می‌نگرم شاهدست در نظرم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دو چشم در سر هر کس نهاده‌اند ولی</p></div>
<div class="m2"><p>تو نقش بینی و من نقشبند می‌نگرم</p></div></div>

کلیات سعدی به تصحیح محمدعلی فروغی، چاپخانهٔ بروخیم، ۱۳۲۰، تهران » تصویر 988

فانوس خیال » تصویر 2356 - سعدی » دیوان اشعار » قطعات » قطعه شمارهٔ ۱۳

قطعه شمارهٔ ۱۴

مرا به صورت شاهد نظر حلال بود
که هرچه می نگرم شاهدست در نظرم
دو چشم در سر هر کس نهاده اند ولی
تو نقش بینی و من نقشبند می نگرم

هوش مصنوعی: این شعر به موضوع عشق و مشاهده زیبایی‌ها اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که او به عنوان یک شاهد، تنها زیبایی را می‌بیند و هر چیزی که به آن نگاه می‌کند، شاهد آن زیبایی است. او به تفاوت دیدگاه‌ها نیز اشاره می‌کند، به این معنا که هرکس به نحوی متفاوت و شخصی به زیبایی‌ها نگاه می‌کند. شاعر خود را به عنوان کسی معرفی می‌کند که نقش‌های زیبایی را می‌بیند و دیگران را به عنوان نقاشانی که آن نقش‌ها را می‌آفرینند، توصیف می‌کند.

قطعه شمارهٔ ۱۲

قطعه شمارهٔ ۱۳

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/11938

https://api.ganjoor.net/api/audio/xml/28943

هوش مصنوعی: من می‌توانم به زیبایی و جذابیت چهره‌ی معشوق نگاه کنم و هیچ اشکالی در آن نمی‌بینم، زیرا هرچقدر که به او می‌نگرم، او همچنان در ذهنم زیبا و معصوم به نظر می‌رسد.

مرا به صورت شاهد نظر حلال بود

که هرچه می‌نگرم شاهدست در نظرم

هوش مصنوعی: هر فردی دو چشم دارد که برای دیدن خلق شده‌اند، اما تو فقط به ظواهر نگاه می‌کنی و من در حال دیدن عمق و جزئیات هستم.

دو چشم در سر هر کس نهاده‌اند ولی

تو نقش بینی و من نقشبند می‌نگرم

قطعه شمارهٔ ۱۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

خوانش ها

قطعه شمارهٔ ۱۳ به خوانش محسن لیله‌کوهی

قطعه شمارهٔ ۱۳ به خوانش فاطمه زندی

حاشیه ها