هوش مصنوعی: هر کجا که تو حضور داری، افرادی که در جمع تو هستند، به خاطر تو از دیگران متمایز و خاص‌اند و از همدیگر جدا می‌شوند.

هوش مصنوعی: ای ذات مقدس و روحی که آرامش قلب و تسکین‌دهنده جان‌ها هستی.

هوش مصنوعی: شادی و خوشبختی از آن کسی است که با تو ارتباط برقرار کند و همچنین از آن حلقه‌ای که در میان آن‌ها وجود دارد.

هوش مصنوعی: من هم آماده‌ام که به تو خدمت کنم، باشد که مرا در زمره‌ی غلامان خود به شمار آوری.

هوش مصنوعی: این جمله به نوعی اشاره دارد به بی‌فایده بودن زحمات یا تلاش‌های دیگران در برابر محاسن و زیبایی‌های چیزی که به آن اشاره شده است. در واقع، وجود زیبایی و دلچسبی در این خوان (میز مهمانی یا feast) آن‌قدر ظاهری و پرطرفدار است که حتی وجود مگس‌های مزاحم هم نمی‌تواند از ارزش آن کم کند، و در نهایت، زحمات برای راندن آن مگس‌ها بی‌ثمر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: هر کجا که تو قدم بگذاری، کسی در زیبایی تو تردید نخواهد کرد، مانند سرو زیبای باغ.

هوش مصنوعی: هر کس که دست و ساعد تو را ببیند، اگر دل به تو ندهد، به پنجه‌های تو آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: هرگز چنین جسمی را ندیده‌ام که به اندازه‌ای که تخیل می‌کنم دارای روح و جان باشد.

هوش مصنوعی: به چشمان من نگاه کن، زیرا معشوقی چون پروانه با اشتیاق و فداکاری عشقش را در راه سردار و سلطان تقدیم می‌کند.

هوش مصنوعی: من از خط تو سر بلند نمی‌کنم، حتی اگر مانند قلمی باشم که تو با سرش بازی کنی.

هوش مصنوعی: این گرد و غباری که بر روی چهره‌ات نشسته را می‌بینی، اما آن دردی که در درونت وجود دارد را خودت احساس می‌کنی.

هوش مصنوعی: اگر دودی از دل سعدی بیرون بیاید، می‌توان فهمید که در درون او آتش و شور و هیجانی نهفته است که به‌طور پنهانی وجود دارد.

هوش مصنوعی: می‌گوید و جان به شادی و شور می‌آید و این سماع روحانی به خوبی و زیبایی پیش می‌رود.