بسیار زیبا.....درود بر استاد سخن

رقص وقتی مسلمت باشد
(آستین) بر دو عالم افشانی

ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﻧﻬﺎﯾﺖ ﻧﯿﺴﺖ
ﺻﺒﺮ ﭘﯿﺪﺍ ﻭ ﺩﺭﺩ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ
ﺳﻌﺪﯾﺎ ﺩﯾﮕﺮ ﺍﯾﻦ ﺣﺪﯾﺚ ﻣﮕﻮﯼ
ﺗﺎ ﻧﮕﻮﯾﻨﺪ ﻗﺼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺍﻧﯽ
سعدیا بس کن حدیث عشق را تا نگویند متل میبافی

ﻧﻔﺲ ﺭﺍ ﻋﻘﻞ ﺗﺮﺑﯿﺖ ﻣﯽﮐﺮﺩ
ﮐﺰ ﻃﺒﯿﻌﺖ ﻋﻨﺎﻥ ﺑﮕﺮﺩﺍﻧﯽ
ﻋﺸﻖ ﺩﺍﻧﯽ ﭼﻪ ﮔﻔﺖ ﺗﻘﻮﺍ ﺭﺍ
ﭘﻨﺠﻪ ﺑﺎ ﻣﺎ ﻣﮑﻦ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﯽ
عقل به تربیت و نصیحت نفس پرداخت که از این سرشت(عاشقی) رویگردان میشوی(ادای پیران پارسا و نصیحت گو)
ولی عشق میدانی به تقوا(گماشته عقل) چه گفت?
برو پی کارت پچه پررو

ﺭﻗﺺ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺴﻠﻤﺖ ﺑﺎﺷﺪ
ﮐﺂﺳﺘﯿﻦ ﺑﺮ ﺩﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻓﺸﺎﻧﯽ
زمانی رقص بر تو روا و حتمی است که هر دو جهان را ندیده بگیری
یا طمع این و آنت نباشد

برعکس روزه داران شکم پرست که آنچنان میخورند که گویی تا ابد نخورند و طمع این و آن دارند.

غزل 610 :

خودپرستان نظر به شخص کنند

پاک بینان به صنع ربانی

:)

غزل 93 :

باور مکن که صورت او عقل من ببرد 

عقل من آن ببرد که صورت نگار اوست

گر دیگران به منظر زیبا نظر کنند 

ما را نظر به قدرت پروردگار اوست 

:)

غزل 166 :

من نه آن صورت پرستم کز تمنای تو مستم

هوش من دانی که بردست؟ آنکه صورت می نگارد 

:)

غزل 439 :

تنگ چشمان نظر به میوه کنند

ما تماشاکنان بستانیم

تو به سیمای شخص می نگری

ما در آثار صنع حیرانیم

:)

غزل 393 :

گر به رخسار چو ماهت صنما می نگرم

به حقیقت اثر لطف خدا می نگرم 

:)

همه باهم قرابت معنایی دارند :")

واقعا زیباست !

^_^

سعدیا سخنوری بی شک

قصه عشق را زبرخوانی