سلام
روان ان زنده یاد شاد باد
و یادش مدام گرامی
در این غزل دلنشین
سعدی زیبا دل فرموده است
روی بپوش ای قمر خانگی
تا نکشد عقل به دیوانگی

نظر به اینکه مخاطب سعدی علیه الرحمه
قمر خانگی بوده است
و توجه باینکه
(( تا )) در مصرع دوم جواب مصرع اول است
به این مفهوم که
جهت اینکه تو عقل مرا به دیوانگی نکشانی
پس روی بپوش ای قمر خانگی
بنابراین چنین بنظر می نماید
که مصرع دوم اینگونه سرایش گردیده باشد
روی بپوش ای قمر خانگی
(((( تا نکشی عقل به دیوانگی ))))


پایدار مانید

با عرض پوزش در انتهای کامنت مصرع را اشتباها
بیت نگارش نمودم
که بدینوسیله تصحیح میگردد
که در غیر اینصورت در مصرع اول قمرخانگی منادی
و در مصرع دوم منادی که قمر خانگی است در حرف ( ی ) در واژه ی
نکشی مستتر خواهد بود
که در هر دو صورت بیت صحیح
اما با توجه به طبع لطیف سعدی
و مراجعه به بیت بعد از ان که می فرماید
بلعجبیهای (( خیالت )) ببست
حرف ((ت )) در واژه ی خیالت
چنین مستفاد میگردد
که در بیت مطلع نیز می باید
نکشی باشد نه نکشد
موفق و کامروا باشید

درود.
منطق زبان شعر با منطق زبان معیار متفاوت است...
پس جابجایی ارکان جمله از نظر دستوری اگر سنجیده و بجا انجام شود هنری، زیبا و شاعرانه ست!
پس نمی توان تقدم خبر را بر مبتدا را دلیل محکمی دانست جناب گروسی...
ضمن آنکه اصطلاح مبتدا و خبر بیشتر در زبان عربی کاربرد دارد...بنده نهاد و گزاره را ترجیح می دهم

آقای گروسی گرامی اگر اشتباه می کنم مرا ببخشید ولی فکر می کنم که شما «نکشد» زا با ضمه بر حرف ک می خوانید؛ کشتن، در حالیکه استاد سخن آنرا با کسره افاده کرده اند؛ کشیدن.

با درود، لطفا حاشیه ای را که چند لحظه پیش فرستادم منتشر نکنید. مهر پیش

جناب گروسی گرانقدر! در اینجا از فعل مجهول استفاده شده به جای معلوم و اتفاقا از آنجایی که فعل مجهول غیر مستقیم سخن میگوید با ذات شعرگویی همخوانی بیشتری دارد.
پاینده باشید

سعدی شیرین سخن ار عاقل است

با تو  کند شیوه دیوانگی