غزل شمارهٔ ۵۴۵
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
غزل ۵۴۵ به خوانش حمیدرضا محمدی
غزل ۵۴۵ به خوانش سید علی علوی
غزل ۵۴۵ به خوانش فاطمه زندی
غزل شمارهٔ ۵۴۵ به خوانش عندلیب
غزل شمارهٔ ۵۴۵ به خوانش محسن لیلهکوهی
غزل شمارهٔ ۵۴۵ به خوانش سعیده تهرانینسب
غزل شمارهٔ ۵۴۵ به خوانش نازنین بازیان
غزل شمارهٔ ۵۴۵ به خوانش سهیل قاسمی
آهنگ ها
این شعر را چه کسی در کدام آهنگ خوانده است؟
حاشیه ها
مرحوم بنان این غزل را با صدای دلنشینش خوانده
برادران دوقلوی خواننده اصفهانی آقایان سعیدی دونفری این غزل را به نحو مطلوبی اجرا نموده اند که در نوع خود جالب است.
این کاملترین زیباترین شعر ادبیات فارسیست
استاد قاسم رفعتی(از شاگردان استاد شجریان) هم در آلبوم خانه خورشید این غزل رو تو دستگاه چهارگاه با اون صدای کوچه باغی و دوست داشتنی اجرا کرده اند که فوق العاده زیباست
بیت چهار می فرماید که برقع از روی چنین کسی نباید برداشت که چشمش جهانی را ویران میکند ! دو نکته دارد اول اینکه سعدی گرایش عمومی أش به گشودن برقع ها است و دوم اینکه برقع های ان موقع چشم ها را هم می پوشانده اند چون که در حالت برقع دار معشوق نمی توانسته فتنه بکند ! پس در حالت بی برقع تنها چشمانش دیده می شده است !
به فرانسه به برقع burka می گویند
همایون شجریان هم این غزل را به غایت زیبا خوانده. با ساز و آهنگ سهراب پورناظری
اساتید بزرگ اصفهان هم (تاج و شهناز و کسایی) این غزل را در مقام ابوعطا اجرا کرده اند... روح هر سه شاد...
هر چه در وصف تو گویند به نیکویی هست
عیبت آنست که هر روز به طبعی دگری
در سراپای وجودت هنری نیست که نیست
عیبت آن است که بر بنده نمیبخشایی
سعدی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل ۵۰۳
قافیه ی این بیت رو چه گونه باید تلفظ کردی؟ نخری؟!
خفتگان را خبر از محنت بیداران نیست
تا غمت پیش نیاید غم مردم نخوری
استاد شجریان با نام مستعار اردشیر بیدکانی این غزل را با زیبایی فوق العاده در دستگاه سه گاه و در دنباله آن ترانه ای با گویش محلی خراسانی به همراه تار استاد عبادی، اجرا کردهاند
باسلام به اساتید
بیت اول باید بصورت استفهامی و سوالی خوانده شود یا خیر؟
به نظر می رسد در بیت سوم اگر «مانند» بدون ه باشد نیز وزن شعر به هم نمی ریزد!؟🙄
گلهای رنگارنگ، برنامه 314.استاد محمودی خوانساری این غزل را در دستگاه سه گاه به زیبایی خوانده اند
بیت پنجم: شخصی که چشمش تو را ببیند و دلش نرود (عاشق تو نشود) هیچ علت و عارضهای نمیتوان برایش برشمرد غیر از آنکه بصیرت و بینایی ندارد! یکی از شگفتیهای احساس در عاشقانههای سعدی که به کرات هم در ابیات فراوان ابراز میکند، این است که دوست دارد محبوبش را همگان ببینند و زیبایی او را تحسین کنند و به او در این عشق حق بدهند و اگر عاشق محبوب او نشوند ایراد از آنهاست نه از جمال و کمال یار او! عشق زمینی و چنین احساسی ناهمگون است!!
بیت آخر: کسی که تو را نمیشناسد، نمیتواند معذور بودن سعدی را در این عشق بپذیرد چنانکه حال دیوانه (مجنون، جنزده) را کسی که پری (جن) ندیدهاست نمیداند.
شاهدی گفته سعدی ز طرب خواند وبگفت
کس ندیده است چنین نخل شکر بار تری