سلام
در مصرع «لقد اطعت ولکن حبه آبی» کلمه آب باید به صورت آب نوشته شود و چون در پایانش کسره است به صورت آبی خوانده می شود طبق دستور زبان عربی
درست مانند
سل المصانع رکبا تهیم فی الفلواتِ
توقدر آب چه دانی که در کنار فراتی
کلمه «الفلواتِ» به صورت الفلواتی خوانده می شود
متشکرم

سلام
ببخشید اگر برای اساتید مقدوره ترجمه کنن لطفا سپاس گذارم

درود فراوان
دوستان عزیز "سپاس گزار" صحیح است

تَصُدُّ عَنّی فِی الجَوْرِ وَ النّوی لٰکِن

إاِلَیْکَ قَلْبی یا غایَةَ المَنَیٰ صابِ

صابٍ در واقع اسم فاعل از فعل ناقص «صبو= میل کرد، گرایش داشت، اظهار عشق کرد» می باشد مثل «هادی» که در حالت رفع و جر به شکل «صابٍ هادٍ» نوشته می شوند. چون در شعر واقع شده به صورت صابِ نوشته می شود و به صورت صابی خوانده می شود.
ترجمه: با ستم و دوری گزیدن از من روی می گردانی/اما ای منتهای آرزویم، دلم هوای تو را دارد.

إِلَی العُداةِ وَصَلْتُمْ وَ تَصْحُبونَهُمُ

وَ فی وِدادِکُمُ قَدْ هَجَرْتُ أَحْبابی

ترجمه: به دشمنان پیوستید (رسیدید) و با آنان همنشین و دوست شدید / در حالی که من در دوستی شما، دوست‌دارانم را رها کردم

أَحِبَّتی أَمَرونی بِتَرْکِ ذِکْراهُ

لَقَدْ أَطَعْتُ وَ لٰکِنَّ حُبَّهُ آبِ

أَبی یأبی (سر باززد، امتناع کرد) و اسم فاعل آن آبی است اما در حالت رفع و جر، حرف یاء ساقط می شود و به جای آن تنوین جر می آید: آبٍ در شعر به صورت آبِ نوشته می شود و آبی خوانده می شود.
ترجمه: دوستانم مرا به ترک یاد او امر کردند و من تبعیت کردم ولی دوستی او از این اطاعت، امتناع می کند.

روزگار شادیتان پیوسته باد

تمام مواردی که جناب عباسی نوشتند صحیح است به غیر از یک مورد و آن نگارش «تَصُدُّ عَنّی» است که در متن درست و با فاصله تایپ شده است. «تَصُدُّ» یعنی برگشتی و روی برگرداندی و «عَنّی» یعنی از من.
معنای مصرع می‌شود: «برگشتی و روی گرداندی از من با ستم و جدایی اما»
آن صورتی که جناب عباسی نوشتند، وزن بیت را که در بحر مجتث مثمن مخبون محذوف است مختل می‌کند

تو تاب دهی سر زلف گفته راسعدی

ولی زتاب  زلف  مهی  تودر تابی