هوش مصنوعی: ای حسن خط، به دلیل ویژگی‌های والای اخلاقی‌ات، گویی از دفتری که تو را توصیف کرده، شیرینی و زیبایی خاصی به وجود آمده است. این ویژگی‌ها مانند مطالب یک کتاب، نشان‌دهنده‌ی صفات نیکوی تو هستند.

هوش مصنوعی: اگر بوی تو را احساس کند، آهوی سیاه و زیبا به شدت شگفت‌زده و مسحور خواهد شد. اگر زلف‌های تو را باز کنند، آن وقت ویران می‌شود و تاب و توانش از دست می‌رود.

هوش مصنوعی: بر چشم کسانی که صاحب نظر هستند، خواب غلیظی نشسته است، زیرا می‌ترسند که خیال تو را در خواب ببینند.

هوش مصنوعی: از خندیدن شیرین و جذاب دهان تو، دل آدم به درد می‌آید، مثل اینکه از نمک خوردن به کباب، خون برود.

هوش مصنوعی: تا بهانه زلیخا از بین برود، عاشقان یوسف‌گونه که از چهره خود نقابی برمی‌دارند، منکر عشق نخواهند بود.

هوش مصنوعی: بدون وجود تو، بهشت برای من معنی ندارد؛ زیرا این تشنگی و کمبود تو هیچ نوشیدنی‌ای نمی‌تواند برطرف کند.

هوش مصنوعی: اگر کسی را به عذاب یا در جایی سخت بیندازند، اما به یاد تو باشد و تو را در ذهنش مرور کند، آن عذاب برایش سخت نخواهد بود و از دردش کاسته می‌شود.

هوش مصنوعی: اینجا از راه مهربانی و لطف، که من بندۀ تو هستم، از تو درخواست می‌کنم که به من گوش کنی تا از عمق وجودم و از هر جزئیات کوچکی که دارم، پاسخ و اطلاعاتی را بشنوی.

هوش مصنوعی: به درون من نگاه نکن، زیرا دیگران توانایی دیدن ندارند و کار نیک از دست فقرا برنمی‌آید.

هوش مصنوعی: سخنانم به اندازه آتش شعله‌ور و داغ هستند، مانند آتش زیبایی تو که از آن، قطره‌های آب می‌چکد.

هوش مصنوعی: دوستان همه با عشق و یار خود هستند، اما من تنها و خسته به دیگران تکیه کرده‌ام. هر کس در جستجوی یک منبع واقعی و پایدار است، ولی من به دنبال چیزی هستم که فقط در خیال وجود دارد.