هوش مصنوعی: همه منتظرند که تو بیایی و همه گوش به سخنان تو دارند تا ببینند چه می‌گویی.

هوش مصنوعی: شما آنقدر زیبا هستید که هیچ تلاشی برای تصور صبر و تحمل در absence شما بی‌فایده است.

هوش مصنوعی: من خودم را از دست تو دور می‌کنم تا تو دستم را به خون آلوده نکنی.

هوش مصنوعی: تو گفته بودی که این گروه عاشق و دلداده، قیامت را خواهند دید.

هوش مصنوعی: این چهره زیبای تو به اندازه‌ای جذاب است که اگر آن را به نمایش بگذاری، روز قیامت به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ما افرادی هستیم که دست‌مان به بالای درختی که تو بر افراشته‌ای نمی‌رسد و فقط می‌توانیم آن را تماشا کنیم.

هوش مصنوعی: اگر ما را از درگاه خود برانی یا با محبت ببخشی، مهم نیست؛ ما همیشه در خدمت تو هستیم.

هوش مصنوعی: اگر به من با انصاف نگاه کنی، می‌توانی از من بخواهی که جانم را در راه شکرگزاری برای تو بدهم.

هوش مصنوعی: انسان باید در مواجهه با عشق، آرزوی قدرت و تسلط را کنار بگذارد و به جای آن، با عشق خالص و صداقت رفتار کند.

هوش مصنوعی: تو چه می‌دانی که شب‌های جدایی و روزهای تنهایی چه بر من گذشته است؟

هوش مصنوعی: این سخن به تو می‌گوید که اگر به شنیدن و فهمیدن این روایت بپردازی، مانند روز روشن خواهی شد. پس اگر شبی مانند سعدی در تامل و تفکر فرور بروی، به روشنی و دانایی دست پیدا خواهی کرد.