سلام
بیت 2 تا مونده به آخر منو یاد این بیت از خود جناب سعدی انداخت
همی میگفت و میرفت دودش ز سر// که این است پایان عشق ای پسر

گر دست دهد دولت آنم که سر خویش
در پای سمند تو کنم نعل بهایی
اگر بخت یارم شود تا جانم را در راه نعل بهای اسب سمندت تو فدا کنم
شاید که به خون بر سر خاکم بنویسند
این بود که با دوست به سر برد وفایی
نعل بها= نقدی که پادشاه غالب از مغلوب ستاند. مالی که سلطان و امیر مغلوب برای مراجعت و صلح به پادشاهی غالب دهد.
مالی که پادشاه در وقت مرور از موضعی از صاحب آن می گیرد به بهای نعل اسب خود که از آنجا عبور کرده است

خدایا تورا شکر که در ملک سخن پارسیان حضرت سعدی را آفریدی
سلطان سخن سعدی

این شعر رو آقای مهرشاد حاجیلو به زیبایی خواندند.
.

محسن چاوشی این شعر رو به زیبایی خوندن. آهنگ گنجشک پریده. پیشنهاد میکنم گوش کنید و لذت ببرید

جز عهد و وفای تو که محلول نگردد

هر عهد که بستم هوسی بود و هوایی

سعدی سخنانت به جهان جمله رسولند

زیرا به جهان سخن اکنون تو خدایی