هوش مصنوعی: قدرتمند و مهم آن کسی است که هر بار که به خانه‌اش می‌روی، با خوشحالی و خیر مقدم از تو استقبال کند. پس برگرد و بیا، چرا که تو با نیت خوب و خوشرفتی به او آمده‌ای.

هوش مصنوعی: چهره‌ای که تصور آرامش او ممکن نیست، چرا برای مدتی خود را نمایان کردی و حالا دیگر خود را نشان نمی‌دهی؟

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به احساس دلشکستگی و ناامیدی خود اشاره می‌کند. او از محبوبش می‌خواهد که دوباره به او توجه کند و از خود محبت نشان دهد. شاعر در اینجا به وضعیت غمگین و تنهایی خود پرداخته و از محبوبش خواسته که به او محبت کند و در دل خود را برایش باز کند.

هوش مصنوعی: اگر تو در زندگی‌ام حضور داری یا اینکه غم و اندوه من برایت اهمیتی ندارد، من هرگز از تو جدا نخواهم شد و به بی‌وفایی و ناپایداری روی نمی‌آورم.

هوش مصنوعی: شراب وصل تو که جان مرا سیراب می‌کند، همیشه در وجودم باقی‌ست و هنوز از آن پیاله‌ای که آشنایی تو را در من زنده می‌کند، مست و سرخوشم.

هوش مصنوعی: دل من که در کوچه‌های تو گم شده است، هرگز نمی‌تواند نوری جز زیبایی تو را ببیند.

هوش مصنوعی: برای اینکه دل‌ت را نتوانند از تو بربایند، باید به شهر دیگری بروی و دیگر در این شهر نمانی.

هوش مصنوعی: مردم عادی صوفی را سرزنش می‌کنند که چرا از این دنیا و خصوصیات آن کنار نمی‌کشی و به حالتی دیگر نمی‌روی.

هوش مصنوعی: اگر مزه‌ی شادی و مستی را بشناسی، ای فرد باهوش، هرگز نام پارسایی و خودداری را بر زبان نیاور.

هوش مصنوعی: اگر مانند سعدی به تو لقمه‌ای نیکو بدهند، برو و از آن بهره‌مند شو، ولی هرگز نباید از گدایی و درخواست کمک دست بکشی.