هوش مصنوعی: من به خاطر زلف و زیبایی تو دچار حیرت و شگفتی هستم؛ آیا این زیبایی تو عطر خوشی است یا نشانه‌ای از روز قیامت؟

هوش مصنوعی: در مسیر شوریدگی گم شده‌ام، ای راهنما! نشان بده مسیر را تا از جایی نیفتم و دستم را بگیری.

هوش مصنوعی: اگر مرا از جلو خود برانی، مانند سگی که از مسجد بیرون می‌شود، من سر از حکمت برنمی‌دارم، مانند مریدی که سخن استاد را فراموش نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هر لحظه صدای من مانند تیر از دل بیرون می‌آید، مثل اینکه سوزنی از پارچه ابریشمی عبور کند.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم تحمل کنم وقتی دلبرم صبر ندارد؟ و چگونه می‌توانم از جان دور شوم، در حالیکه نمی‌توانم از عشق او فرار کنم؟

هوش مصنوعی: اگر در بهشت هم تنها باشم و خوشایند نباشد، اما با تو حتی در جهنم هم خوشحالم و از هوای سرد لذت می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر معشوق من در رؤیای خوشبختی‌ام ظاهر شود، وای که در آن لحظه از شادی به حالتی سبک و شاداب در می‌آیم، انگار که تیر رها شده‌ام.

هوش مصنوعی: تا زمانی که زندگی می‌کنم، نام تو را بر زبان خواهد آورد و تا زمانی که هستم، اثر تو در ذهنم باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: اگر نعمت و رحمت الهی بر سرم نبارد، با ناله و دعا به آسمان می‌رسم، مانند یهودی که در حین خوردن نان صدایش به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: من دچار شگفتی و حیرت هستم که در حالی که به شدت در درد و رنج هستم، امیدوارم که رحمت الهی به من برسد. در عین حال، با وجود تمام گناهانم، از تو می‌خواهم که مرا به خاطر اطاعت‌هایم بپذیری.

هوش مصنوعی: ای مسلمانان، اگر درد و رنج سعدی از زجرهای زندگی به آسمان برسد، دل کافر هم با تو همراه نخواهد شد.