هوش مصنوعی: سرنوشت اینگونه است که امیدواری تو با ما یکی گردد، تا حسود سخنان ما را بشنود و به او آسیب برسد.

هوش مصنوعی: ای کاش برای آرامش روح من، خون من را روی خاکم بریزی و آنجا بگذاری، زیرا تمام این دردها و سختی‌هایم در برابر یک لحظهٔ آرامش و سکون، ناچیز است.

هوش مصنوعی: تماشای بهار برای همه مسلم و واضح است، زیرا در این زمان عشق، گل‌ها و خارها را به هم نزدیک می‌کند و آن‌ها را یکی می‌سازد.

هوش مصنوعی: ای بی‌پناه، آنچه در ذهن توست تنها خیال یک گنج نایاب است. لازم است که در این شرایط سخت به آن توجه کنی.

هوش مصنوعی: سعدی در این دام به دیوانگی افتاده است و اگر بخواهد نجات یابد، باید هوشیاری و زیرکی بیشتری به خرج دهد.