شب که از ماه اندکی روشن است برای آسایش تو ست و روز که دارای آفتاب رخشان و جهان تاب است برای کار کردن تو می باشد . به استعاره میگوید : اکنون که همه درکار و کوشش اند ، تو هم باید کار کنی.

به نظر می رسد بیت « توانا که او نازنین پرورد / به الوان نعمت چنین پرورد » در اصل چنین بوده باشد : تو یی آن که او نازنین پرورد / به الوان نعمت چنین پرورد

مجوش: در اینجا یعنی بی تاب و ناراحت مشو.
مَنّ:‌غذایی که خدا برای بنی اسرائیل فرستاد و آنان در سالهای سرگردانی از آن تغذیه میکردند تا به سر حد کنعان رسیدند.
نَحل:‌زنبور عسل
نَوی:‌ هسته های خرما
دست خاییدن: دست گزیدن . به دندان گرفتن دست به علامت حسرت و پشیمانی . اظهار پشیمانی کردن
قنادیل سقف: اشاره دارد به سوره ی ملک، آیه ی 5 "‌وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ"
نافه:‌کیسۀ کوچکی که زیر شکم آهوی مشک قرار دارد و مشک از آن خارج می‌شود.
توانا که او نازنین پرورد:‌یادآور به آیه ی 14 سوره ی مومنون "فتبارک الله احسن الخالقین"
سَمَک: ماهی
بیوَر:‌ده هزار
مپوی:‌از پوییدن

ابر و باد و مه و خورشید و فلک در کارند

تا تو نانی به کف آریّ و به غفلت نخوری