حاجی ای به من شانه ای از جنس عاج هدیه داد (رسم حاجیان قدیمی، دادن چنین سوغات هایی بوده)

شنیده بودم که یک بار من را سگ خوانده بود (پشت سرم مرا سگ صدا زده بود و توهین کرده بود)، به نوعی از من در دلش چیزی مانده بود.

آن شانه ی عاج را انداختم و هدیه ی او را نپذیرفتم، گفتم این استخوان تو را نمیخواهم ولی دیگر مرا سگ نخوان! (تشبیه شانه‌ی عاج به استخوان دادن به سگ)

فکر نکن چون سرکه ی خودم را می‌خورم قرار است منت صاحب شیرینی را ببرم! (سرکه در برابر حلوا، نماد خوراک بدون شیرینی و نامطلوب است)

ای نفس، سعی کن که به اندک چیزی که داری قانع باشی، که در این صورت شاه و گدا را برابر میبینی (اگر طمع و آز نداشته باشی سلطان و درویش برای تو فرقی نمیکند و عزت خود را با منت کشیدن از بین نمی‌بری)

هوش مصنوعی: چرا به دنبال خواسته‌ات به سراغ خسرو می‌روی، در حالی که خود خسرو نیز در کنار توست؟

هوش مصنوعی: اگر خودخواهی تنها به فکر پر کردن شکم خود باشی، بهتر است در خانهٔ دیگران به دنبال آرمان‌هایت باشی.