به بدبختی و نیکبختی قلم         بگردید و ما همچنان در شکم

این بیت اشاره به این حدیث بحث برانگیز دارد:

السَّعیدُ مَن سَعِدَ فی بَطنِ امِّهِ، و الشَّقِی مَن شَقِی فی بَطنِ امِّهِ

 خوشبخت از همان شکم مادر خود خوشبخت است و بدبخت از همان شکم مادر خود، بدبخت است.

آیا به راستی سرنوشت انسان از ابتدا نوشته شده است و انسان هیچ اختیاری در سعادت خویش ندارد؟

سعدی بیتی دارد نزدیک به منظور                    از مایه پیچارگی قطمیر مردم میشود،ماخولیای مهتری سگ میکند بلعام را

اون حدیث بحث جبر گرایی است و سند نداره