بخش ۱۲ - حکایت
طبیبی پری چهره در مرو بود
که در باغ دل قامتش سرو بود
نه از درد دلهای ریشش خبر
نه از چشم بیمار خویشش خبر
حکایت کند دردمندی غریب
که خوش بود چندی سرم با طبیب
نمیخواستم تندرستی خویش
که دیگر نیاید طبیبم به پیش
بسا عقل زورآور چیردست
که سودای عشقش کند زیردست
چو سودا خرد را بمالید گوش
نیارد دگر سر برآورد هوش
بخش ۱۱ - حکایت در صبر بر جفای آن که از او صبر نتوان کرد: شکایت کند نوعروسی جوانبخش ۱۳ - حکایت در معنی استیلای عشق بر عقل: یکی پنجهٔ آهنین راست کرد
اطلاعات
وزن: فعولن فعولن فعولن فعل (متقارب مثمن محذوف یا وزن شاهنامه)
قالب شعری: مثنوی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
خوانش ها
بخش ۱۲ - حکایت به خوانش حمیدرضا محمدی
بخش ۱۲ - حکایت به خوانش عندلیب
بخش ۱۲ - حکایت به خوانش فاطمه زندی
بخش ۱۲ - حکایت به خوانش امیر اثنی عشری
حاشیه ها
1394/09/17 22:12
سعید
در قسمتی از کتاب معروف دایی جان ناپلئون که شاهکاری است اثر ایرج پزشکزاد، شخصیت اسدالله میرزا که مردیست بسیار با فراست به این بیت سعدی اشارت می کند و از آن استفاده می برد
طبیبی پریچهر در مرو بود که در باغ دل قامتش سرو بود