وه چه پردل! روان استاد شاد که با این شجاعت و صراحت حکمران زمان را مخاطب قرار داده است. کاش جملگی طمع بندیم و سخن حق بگوییم.

تو کی بشنوی نالهٔ دادخواه
به کیوان برت کلهٔ خوابگاه؟
در اینجا کِلّه بر وزن زله به معنی سراپرده و سرپوش است.
تو کی ناله مدعی و دادخواه را بشنوی وقتی چنان دور شده ای که خرگاه یا سقف خوابگاهت به کنار کیوان رسیده است.
مقام و جایگاه بلند را به کیوان نسبت میدهند.
ز میخ ماه تا خرگاه کیوان
دراو پرداخته ایوان بر ایوان
نظامی
درون خرگه از بوی خجسته
بخور عود و عنبر کله بسته
نظامی
می‌دمد صبح و کله بست سحاب
الصبوح الصبوح یا اصحاب
حافظ

چنین مینماید که این حکایت ادامه حکایت بعدی است.
طمع بند و دفتر ز حکمت بشوی
طمع بگسل و هرچه خواهی بگوی
آزمند که باشی سخن درست و درخور نخواهی گفت مگر برای پاچه خواری و خوشایند دیگران ولی اگر دندان آز خود را کشیده باشی هر چه میخواهد دل تنگت بگو

شاد آمدی ای سلطان ای چاره گر هرجان
پیغمبر بیماران نافعتری از باران
در خمره چه داری گفت داروی دل غمگین
حرز دل یعقوبم سرچشمه ایوبین
هم چستم و هم خوبم هم خسرو و هم شیرین
چون سگ بکند حمله بردامن مظلومان
سگ راچه گنه زیرا هست عامل آن دهقان
گفتم که چنین دهقان، پرورد چنان سگ هان
گفتا که چه دانی تو این شیوه و این پیمان
یوسف به بن چاهی بر هفت فلک غلطان

چون سگ بکند حمله،بردامن مظلومین
. . .