سلام. مصرع اول از بیت نخستین، به این شکل غلط است:
میان دو بد خواه کوتاه دست
نه فرزانگی باشد ایمن نشست
صحیح آن به صورت زیر است:
بد خواه غلط است بدخواه درست است.

سعدی در پاره از داستان‌های شاعرانه ی خود تنها راه نجات بشریت از تمامی رذائل و صفات بد اخلاقی را در برچیده شدن و از میان رفتن فاعل آن می‌داند و هیچ ابایی از انجام این کار(به قتل رساندن)ندارد .و همراهان و مخاطب او گویی منتطر آن لحظه ای هستند که فریاد شادی سر دهند در آن هنگامه ی از میان بردن ...تا این بیت سعدی خود را بدرستی نشان دهد که :

پرتوی نیکان نگیرد آنکه بنیادش بداست

تربیت نااهل را چون گردان بر گنبد است

عجب سیاست مداری ست

بسیار بسیار ما را فریفته اند اینکه به ما آموختند که که سعدی فقط یک شاعر است سعدی یک شاعر نیست سعدی ۱ عارف است یک عاشق است یک معلم است یک حکیم است یک فرزانه است یک یک درویش است یک قاضی است یک وزیر است یک حکیم است یک متکلم است یک استاد است یک پدر است یک مادر است یک فرزند است یک همه چیز است یک بی همه چیز است سعدی در هزارتوی این جهان افکار خود را چنان در عین درستی به ما ی‌آموزد که تو راهی را جز این نداری که تمام و کمال حرف او را به گوش جان بسپاری سعدی خود خداوندگاریست بی تمثیل ۱ لهه‌ای در انزوای بشریت یک حقیقت محض

و حاشا و حاشا اگر نیاموزیم از این خون آشام مهین مرتبه از این خداوندگار سخن که خود به جا فرموده است بر حدیث من حسن تو نیفزاید کس حج همین است سخندانی و زیبایی را