فکر نکن مقام و جایگاهی بالاتر از پادشاهی وجود ندارد، چرا که زندگی درویشان و کسانی که از متعلقات دنیوی دل کنده‌اند، از آن بالاتر و آسوده‌تر است.

کسانی که مسئولیت کمتری دارند و آسوده و فارغ از امور دنیوی هستند، در آخرت سوال و جواب کمتری هم دارند. واقعیت و حق همین است و کسانی که صاحب تفکر هستند، آنرا درک می‌کنند.

فقیر غم تهیه تکه‌ای نان را میخورد درحالیکه یک پادشاه بیش از اندازه غذا برای خوردن دارد.

گدا زمانیکه نان شبش تهیه می‌شود، چنان آسوده می‌خواد که انگار پادشاه سرزمین شام است و فرقی با پادشاه ندارد.

غم‌ها و شادی‌های زندگی گذرا هستند و با مرگ هر دو تمام می‌شوند.

تفاوتی نیست بین کسی که پادشاه است و بر سرش تاج گذاشته‌اند با کسی که بدهکار است و مالیات و بدهی بر گردن اوست.

چه آنقدر ثروتمند باشد و به جایگاهی بالاتر از سیاره زحل رسیده باشد؛ چه فقیر و تنگدستی باشد که در زندان گرفتار شده باشد.

زمانی که مرگ فرا می‌رسد، همه را با خود می‌برد و آنجاست که غنی و فقیر با هم تفاوتی ندارند و قابل تشخیص نیست چه کسی ثروتمند بوده و چه کسی تهی‌دست.