سعدیبخش ۱۴ - حکایت
اطلاعات
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
خوانش ها
حکایت به خوانش حمیدرضا محمدی
بخش ۱۴ - حکایت به خوانش فرید حامد
بخش ۱۴ - حکایت به خوانش عندلیب
بخش ۱۴ - حکایت به خوانش فاطمه زندی
بخش ۱۴ - حکایت به خوانش امیر اثنی عشری
حاشیه ها
بیت چهارم ، این روایت هم رایج است:
پسندی که شهری بسوزد به نار
چو تو خود بود خانه ات برکنار
بسیار بسیار زیبا. هر کدوم از اشعار سعدی رو می شه بارها و بارها خوند و از خوندنشون لذت برد. من کتاب های صوتی بوستان و گلستان رو از اینترنت دانلود کردم و اغلب اوقات در اوقات فراغت اونا رو گوش می دم.
این شعر سعدی هم حکایت روزگار ماست که در این شرایط سخت اقتصادی و معیشتی هر کسی که خرش از پل بگذره و به جایی برسه دیگه به فکر بقیه مردم نیست: دونان چو گلیم خویش بیرون بردند // گویند چه غم گر همه عالم مُردند!
در بیت آخر، به نظر می‌رسد از نظر وزن یکی از این دو حالت بهتر باشد:
همینت بسند است اگر بشنوی
یا
همینت بسنده‌ست گر بشنوی
با سلام و احترام
همینت پسندست گر بشنوی
که گر خار کاری سمن ندروی
حرف ه در بسنده ست غیر ملفوظ بوده و تبدیل به کسره می شود. ضمن آنکه در کتب قدیم حرف پ رو ب می نوشتند شاید تبدیل شده ولی پسندست بار معنایی بهتری دارد. البته نسخه خطی جهت مقابله در دسترس ندارم بزرگان اندیشه می بایست نظر دهند
دقت شما جالب توجه بود. با این حال منطقاً همان «بسنده» درست است و در خوانش چون سریع خوانده می‌شود به نظر می‌آید ادای فتحه دارد و شاید هم واقعا بدل به فتحه بشود، ولی مهم‌تر اینکه قافیه نیست و لذا برای ما مشکل قافیه ایجاد نکرده است
بیت سوم به این صورت هم در برخی کتاب ها آمده:
جهاندیده ای گفتش ای بلهوس
ترا حود غم خویشتن بود و بس؟
به جز سنگدل ناکند معده تنگ یعنی چه؟
سنگدل: بی‌رحم
معده تنگ کردن: سیر خوردن، غذای فراوان خوردن.