ابوالفرج رونی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>پیوسته مرا دل به هوای تو کشد</p></div>
<div class="m2"><p>و اندیشه به یاد دلگشای تو کشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>جانم نفس عجز برای تو کشد</p></div>
<div class="m2"><p>ماننده آن نفس که نای تو کشد</p></div></div>

دیوان ابوالفرج رون شاعر قرن پنجم هجری به اهتمام محمود مهدوی دامغانی - ابوالفرج رونی - تصویر ۲۱۹

شمارهٔ ۲۳

پیوسته مرا دل به هوای تو کشد
و اندیشه به یاد دلگشای تو کشد
جانم نفس عجز برای تو کشد
ماننده آن نفس که نای تو کشد

هوش مصنوعی: شاعر در این ابیات بیان می‌کند که دلش دائماً به یاد محبوبش می‌تپد و افکارش به یاد او معطوف است. او به قدری به محبوبش وابسته است که جانش به نشانه ناتوانی برای او به تنگ آمده و به مانند نفسی که به خاطر محبوبش به شمار می‌آید، در حسرت او به سر می‌برد.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: دل همیشه به یاد توست و افکارم پیوسته به یاد زیبایی‌هایت مشغول است.

پیوسته مرا دل به هوای تو کشد

و اندیشه به یاد دلگشای تو کشد

هوش مصنوعی: جانم با ناتوانی برای تو نفس می‌کشد، مانند نفسی که به خاطر نای تو کشیده می‌شود.

جانم نفس عجز برای تو کشد

ماننده آن نفس که نای تو کشد

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده