هوش مصنوعی: ای بیان بخشش تو بر کاغذ روز روشن با قلم قدرت، همچون زر درخشان آفتاب نقش بسته است.

هوش مصنوعی: هر جا که قلم تو بر روی کاغذ به خوبی حرکت کند، دیگر هیچ تیزی از تیغ هندی نمی‌تواند با دقت و قدرت آن رقابت کند.

هوش مصنوعی: در عشق تو، هر که به نیرنگ و دوچهرگی دست زد، مثل کاغذی که دو طرف دارد، عاقبت به نتیجه‌ای نادرست رسید.

هوش مصنوعی: هر چیزی که در زندگی به آن اشاره می‌شود، مثل روز و شب، گذرا و ناپایدار است، جز نام تو که همچون نگاری بر آب است و همیشه در ذهن و دل باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هر کس که مثل قلم در دست تو به زندگی ادامه دهد، در شادی و خوشی مست و بی‌فکری مانند کاغذی است که در شراب غوطه‌ور شده است.

هوش مصنوعی: هر کس که به حکمت و اندیشه می‌پردازد، باید توانایی نوشتن و بیان افکار را داشته باشد. بدون این قابلیت، هم‌چون کاغذی است که نمی‌تواند اطلاعات را به خوبی انتقال دهد. در واقع، تنها با دانش و مهارت نویسندگی می‌توان به عمق حکمت و اندیشه دست یافت.

هوش مصنوعی: سرور عزیز، تو به خوبی می‌دانی که تکرار خوب کاغذ چه مفهومی دارد. نعمت و بخشندگی تو به اندازه‌ای است که به کاغذ و حساب‌ها وابسته است.

هوش مصنوعی: به ویژه آن کاغذ که بوی صداقت و وفا می‌دهد، همانگونه که من در عشق و محبت به تو تا روز قیامت وفادار خواهم بود.

هوش مصنوعی: برای ستایش تو حتی یک لحظه هم تردید نمی‌کند و در نوشتن درباره تو، لحظه‌ای درنگ نمی‌کند و با سرعت کاغذ را پر می‌کند.

هوش مصنوعی: همیشه نویسندگان و کاتبان به کاغذ احترام می‌گذارند؛ گاهی از آن برای نوشتن سندهای مهم و قانونی استفاده می‌کنند و گاهی هم برای خلق کتاب‌ها و آثار ادبی.

هوش مصنوعی: کاغذ دیپلم تو با تأیید خداوند است و حسودان مانند کلاهی که در آب غرق شده‌اند، هیچ ارزشی ندارند.