هوش مصنوعی: آسمان قدرت و دین مانند خورشید در هفت سرزمین، به دست ابوالمظفر شاه مظفر ابراهیم می‌درخشد.

هوش مصنوعی: پرچم منصور به سوی لوهاور (محل قرار گرفتن) حرکت کرد، به سرنوشت و تقدیری که او را به دو تقدیم (دوستی و محبت) ببرند.

هوش مصنوعی: به خاطر عظمت او، قضا و تقدیر زندگی افراد تغییر می‌کند و شریعت به خاطر جلال و شکوه او قدرت می‌یابد و به سمت حقایق الهی سوق می‌یابد و شرک ضعیف و بی‌اساس را کنار می‌زند.

هوش مصنوعی: غبار سپاه او راه را بر بادبزنان بسته و قدرت او حتی دیوان پلید را خسته کرده است.

هوش مصنوعی: ظهور عدالتش معیار ظلم را سبک می‌کند و به یاری او، مشکلات زمانه آسان می‌شود.

هوش مصنوعی: اکنون خون درختان پیر پاییزی به جوش می‌آید و میخ‌های حکومت‌های کهن به حرکت درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: با اراده او، دریا نمی‌تواند به عمق خود برسد و به یادگار عبیر تبدیل شود، و کوه نیز با صبر و حلم او نمی‌تواند به وعده‌ای خائنانه محتاج باشد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به تفاوت وضعیت شاهان و افراد ناامید اشاره می‌کند. او می‌گوید که شاهان با نشاط و خوشحالی رو به جلو دارند و به زندگی و خوشی‌ها نگاه می‌کنند، در حالی که افرادی که ناامید هستند، به غم و بیم پشت کرده و به سمت ناامیدی و ترس می‌نگرند. به طور کلی، این بیانگر دو نوع نگرش به زندگی است: یکی پر از امید و شادی و دیگری آکنده از غم و ترس.

هوش مصنوعی: سپه آغاز به حرکت کرد و تیر چشمانش را به سوی روز گشود، همانطور که نوک قلم به سرعت در دایره‌ی حرف میم حرکت می‌کند.

هوش مصنوعی: حشرات زمانه، مانند جادوگران که با چوب سحرآمیز خود، معجزه می‌کنند، به طرز باور نکردنی نیروی او را در خود فرو می‌برند.

هوش مصنوعی: از اثر نعل بی‌وزن او روی زمین، گاهی پشیزی بر خواهد آمد که در شب بر پشت ماهی خواهد درخشید.

هوش مصنوعی: تصور تیغ او در میان پشت پدر، دشمن دولت و دین را در هم می‌تنید و از او می‌کاهد.

هوش مصنوعی: ما به خدا پناه می‌بریم از آن آبی که رنگش مانند آتش است، چرا که باد می‌تواند به زمین زخمی بزند و رنگش را به رنگ خون درآورد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که برخی چیزها و پدیده‌ها وجود دارند که ما آن‌ها را نمی‌بینیم یا تجربه نمی‌کنیم، اما اثرات آن‌ها را می‌توانیم حس کنیم. مانند برق که وجود دارد اما نمی‌توانیم آن را ببینیم و همچنین باد که همیشه در حال حرکت است ولی قابل دیدن نیست. این مسأله به ما یادآوری می‌کند که برخی واقعیت‌ها و تجربیات وجود دارند که از چشم ما پنهان مانده‌اند.

هوش مصنوعی: در زمان صلح، انسان باید آرامش بیشتری داشته باشد و با صبر و شجاعت رفتار کند. همچنین، در مقایسه با دوران جنگ، حلیم و بردبار بودن از خشم و عصبانی شدن ارزشمندتر است.

هوش مصنوعی: او مانند سنگی بی‌حرکت و بی‌جان گرفتار شده است و همچون صدفی یتیم، هیچ پشتیبانی ندارد. در حقیقت، او بدون هیچ دلگرمی و پشتوانه‌ای احساس تنهایی و کمبود می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر عقل دشمنش را درست می‌سنجید، هیچ شگفتی وجود نداشت؛ چون عقل در ذهن فرد نیکو بود.

هوش مصنوعی: اگر نفس انسانی بخواهد گناه بزرگی مرتکب شود، چه تعجبی دارد؟ زیرا گناهان بزرگ می‌توانند از عذاب دردناک ناشی شوند.

هوش مصنوعی: زبانت به قدری قوی و دلیر است که مانند آن، نفس شایسته و فضیلت‌های بی‌نظيري وجود ندارد.

هوش مصنوعی: آسمان به خاطر وجود تو شادی و نشاط را هدیه می‌دهد و فرشتگان به خاطر تو از بهشت بادی معطر و روح‌افزا را به خاطر دارند.

هوش مصنوعی: تو به عنوان منبع قدرت و ثروت، سرزمین‌ها را با شمشیر و تدبیر خود اداره می‌کنی و باعث می‌شوی که قشر نیازمند به ثروت و امکانات دسترسی پیدا کند.

هوش مصنوعی: زمین با عشق تو به حیات ادامه می‌دهد و آب زلال با خشم تو دستخوش تغییر می‌شود. هوای لطیف تحت تاثیر خشم تو قرار می‌گیرد و نازایی را تحمل می‌کند.

هوش مصنوعی: در جهان همیشه تضادهایی وجود دارد؛ چیزهای ناپاک و زشت برعکس چیزهای لطیف و نیکو قرار دارند.

هوش مصنوعی: امیدوارم که نعمت‌های خوب زندگی به دست تو باشد و هشت بهشت در اختیار تو قرار گیرد. همچنین آرزو می‌کنم که هفت اقلیم دنیا تحت فرمان تو باشد.