ابوالفرج رونی » دیوان اشعار » رباعیات الحاقی » شمارهٔ ۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا یک نفس از حیات باقیست مرا</p></div>
<div class="m2"><p>در سر هوس شراب و ساقیست مرا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کاری که من اختیار کردم این بود</p></div>
<div class="m2"><p>باقی همه کار اتفاقیست مرا</p></div></div>

دیوان ابوالفرج رون شاعر قرن پنجم هجری به اهتمام محمود مهدوی دامغانی - ابوالفرج رونی - تصویر ۲۶۴

شمارهٔ ۳

تا یک نفس از حیات باقیست مرا
در سر هوس شراب و ساقیست مرا
کاری که من اختیار کردم این بود
باقی همه کار اتفاقیست مرا

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به اهمیت زندگی و لذت‌های آن اشاره می‌کند. او تأکید می‌کند که تا زمانی که زندگی در او باقیست، خواهان شراب و همراهی ساقی است. همچنین به این نکته اشاره می‌کند که انتخاب‌های او ارادی و عمدی هستند، در حالی که باقی امور زندگی به تصمیمات و اتفاقات دیگر بستگی دارد.

شمارهٔ ۱

شمارهٔ ۲

هوش مصنوعی: تا زمانی که یک نفس از زندگی‌ام باقی مانده است، در دل من آرزوی نوشیدن شراب و دیدن ساقی وجود دارد.

تا یک نفس از حیات باقیست مرا

در سر هوس شراب و ساقیست مرا

هوش مصنوعی: من خودم انتخاب کردم که این کار را انجام دهم و باقی کارها به طور تصادفی پیش آمده‌اند.

کاری که من اختیار کردم این بود

باقی همه کار اتفاقیست مرا

شمارهٔ ۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده