به نظر می رسد در مصرع آخر، «زدم» می بایست «زدیم» باشد.
هم به دلیل تطابق با فعل «گشتیم» در مصرع دوم
و هم به خاطر روان نمودن وزن در مصرع چهارم
سپاسگزارم اگر نسخه های مرجع را دوباره بررسی نمایید.

به نظر فرمایش دوستمون مبنی بر -زدیم- به جای زدم کاملا درست است

منظور ان یار با کینه و جنک ما هستیم که به کاما بعد از یارر نیاز است و چون ما با دشمنی دنبال حق باشیم همیشه غمگین و گرفتاریم و این از کینه و دشمنی ماست

تصور می‌کنم مصراع آخر باید این‌گونه باشد:
"آن بس که به سر زدم و این بس که به سنگ"
زیرا دست ابتدای مصراع پیشین آمده و دورتر است و پا در انتها، و از آنجایی که دست را بر سر می‌زنند و پا بر سنگ می‌خورد، آدات اشاره باید تغییر کنند!

در مصرع آخر، زدیم به جای زدم، درست‌تر به نظر می‌رسد. هم از دیدگاه هماهنگی با مصرع دوم (گشتیم) و هم وزن.