رباعی شمارهٔ ۱۶
چون کُشته ببینیام، دو لب گشته فراز
از جان تهی این قالب فرسوده به آز
بر بالینم نشین و میگوی به ناز
«کای من، تو بکشته و پشیمان شده باز»
اطلاعات
وزن: مفعول مفاعیل مفاعیل فعل (وزن رباعی)
قالب شعری: رباعی
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
چون کُشته ببینیام، دو لب گشته فراز
از جان تهی این قالب فرسوده به آز
هوش مصنوعی: زمانی که کشتهای را ببینم، لبانم از شدت غم بالا میرود و جانم از این جسم فرسوده خارج میشود.
بر بالینم نشین و میگوی به ناز
«کای من، تو بکشته و پشیمان شده باز»
هوش مصنوعی: به کنار بستر من بنشین و بگو که چقدر زیباست: ای کسی که مرا کشتی و حالا از کار خود پشیمان شدهای.