در دهخدا این‌چنین اومده:

همی بایدْت رفت و راه دورست

بسنده‌دار یکسر شغل‌ها را

که شغل در اینجا به معنای کارهای نامنظم مربوط به نیازمندی‌های زندگی، اومده. 

که احتمالا یعنی همچنان باید راه‌پیمای مسیر ارزش‌ها باشیم و راه هم زیاده. حالا در این مسیر به جز نیازهای ضروری زندگی، باقی وقت رو صرف راه‌پیمایی و کسب معرفت کنیم.

و خوانشی که در بالا می‌بینیم:

سَغدَه: آسغده، مهیا، آماده.

شغل راها: گویا با توجه به اون‌چه که پیش از اون اومده، یعنی اونچه که در راه بهش نیاز هست.

که در این خوانش، معنای بیت اینه که: باید در مسیر معرفت باشیم و راه هم بسیار طولانیه. بنابراین همه‌ی چیزهایی که بهش نیاز داری رو آماده کن و مهیای راه‌پیمایی باش.