رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۳۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از مهر او ندارم بی خنده کام و لب</p></div>
<div class="m2"><p>تا سرو سبز باشد و بار آورد پده</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳۷

از مهر او ندارم بی خنده کام و لب
تا سرو سبز باشد و بار آورد پده

هوش مصنوعی: این بیت از شاعر، به نیاز و وابستگی عاشق به معشوق اشاره دارد. او می‌گوید که برای رسیدن به خوشی و رضایت، باید عشق و زیبایی معشوق را داشته باشد، شبیه به درختی که باید سبز و بارور باشد تا ثمر بدهد. در واقع، بدون عشق و خنده معشوق، زندگی او بی‌معنی و تلخ است.

شمارهٔ ۱۳۵

شمارهٔ ۱۳۶

هوش مصنوعی: من از محبت او هیچ لذتی نمی‌برم، تا زمانی که درخت سبز باشد و میوه‌ای به بار بیاورد.

از مهر او ندارم بی خنده کام و لب

تا سرو سبز باشد و بار آورد پده

شمارهٔ ۱۳۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده