رودکی » ابیات پراکنده » شمارهٔ ۱۳۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>منم خو کرده بر بوسش، چنان چون باز بر مسته</p></div>
<div class="m2"><p>چنان بانگ آرم از بوسش، چنان چون بشکنی پسته</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳۶

منم خو کرده بر بوسش چنان چون باز بر مسته
چنان بانگ آرم از بوسش چنان چون بشکنی پسته

هوش مصنوعی: شاعر در این دو بیت، احساس عمیق خود را نسبت به بوسه معشوق ابراز می‌کند. او می‌گوید که مانند پرنده‌ای که به معشوق خود عادت کرده، بوسه را دوست دارد و صدای بوسه‌اش را به شکستن پسته تشبیه می‌کند، که نشان‌دهنده شیرینی و لذت این عمل است.

شمارهٔ ۱۳۴

شمارهٔ ۱۳۵

هوش مصنوعی: من به بوسه‌های او عادت کرده‌ام، مانند پرنده‌ای که بر میوه‌اش نشسته و از آن صدا می‌زند. بوسه‌های او برایم مثل شکستن پسته لذتبخش و جذاب است.

منم خو کرده بر بوسش، چنان چون باز بر مسته

چنان بانگ آرم از بوسش، چنان چون بشکنی پسته

شمارهٔ ۱۳۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها