در بیت سوم: ورغ /varq/: (اسم) [مٲخوذ از سنسکریت] ‹ورغو، ورگ، ورگو، برغ› [قدیمی] بندی که از چوب و علف یا سنگ و خاک برای برگرداندن مجرای آب بر روی نهر می‌بستند: ◻︎ آب هر چه بیشتر نیرو کند / بند ورغ سست‌بوده بفگند (رودکی: 532). (فرهنگ فارسی عمید)

ورغ به معنی آب بند هم اکنون هم در خراسان به ویژه شهر جاجرم به کار میرود و ضرب المثل .ورغ رو آب برد.به معنی کار از دست رفت.بسیار کاربردی هست در زبان روزمره

نهیب=عظمت، هولناکی

سهم=هیبت 

توضیحات برای اپیزود چهاردهم پادکست فرا گفتار در موضوع اشعار رودکی:

پیوند به وبگاه بیرونی