رودکی » مثنوی‌ها » ابیات به جا مانده از کلیله و دمنه و سندبادنامه » بخش ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن که را دانم که: اویم دشمنست</p></div>
<div class="m2"><p>وز روان پاک بدخواه منست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هم به هر گه دوستی جویمش من</p></div>
<div class="m2"><p>هم سخن به آهستگی گویمش من</p></div></div>

دیوان رودکی سمرقندی (براساس نسخه سعید نفیسی - ی ـ براگینسکی) - رودکی سمرقندی - تصویر ۱۵۲

بخش ۱۶

آن که را دانم که اویم دشمنست
وز روان پاک بدخواه منست
هم به هر گه دوستی جویمش من
هم سخن به آهستگی گویمش من

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساسات عمیق شاعر در مورد یک دشمن است. شاعر به رغم آنکه می‌داند این شخص دشمن اوست و نسبت به او بدخواهی دارد، همچنان تلاش می‌کند که دوستی را جستجو کند و با او با لطافت و احترام صحبت کند. این نشان‌دهنده‌ی درونی بودن عواطف و تلاشی است برای حفظ روابط حتی با کسانی که به ما آسیب می‌زنند.

بخش ۱۴

بخش ۱۵

هوش مصنوعی: کسی را که می‌شناسم، دشمن من است و از روی خلوص نیت، برای من بدخواهی می‌کند.

آن که را دانم که: اویم دشمنست

وز روان پاک بدخواه منست

هوش مصنوعی: هر زمان که با دوستی دیدار کنم، به آرامی با او صحبت می‌کنم و به دنبال جلب محبت و دوستی‌اش هستم.

هم به هر گه دوستی جویمش من

هم سخن به آهستگی گویمش من

بخش ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده