تا به خاک اندرت نگرداند
خاک و ماک از تو بر ندارد کار
خاک و ماک انند تار و مار
تال و مال
خان و مان
خنگ و منگ
ترت و مرت
شذرمذر
و ...
واژگان پیرو

واژه «دُرْجْ» (با تلفظ dorj)، یعنی صندوقچۀ اشیاء قیمتی (فرهنگ فارسی معین را ببینید).

در پی یادداشت محبت‌آمیزی که بر حاشیه پیشین نوشته شده بود، و نیز با بررسی دوباره شعر و واژه‌نامه‌های فراوان، به بازنگری نظر خود پرداختم که نتیجه آنرا در زیر خواهید دید.

در برخی از نسخه‌ها، بیت شماره 5 چنین است: رگ که با پیشیار بنمایی/دل تو خوش کند به خوش گفتار

واژه «پیشیار» به استناد لغتنامه دهخدا، فرهنگ نظام و عجایب‌اللغة (ادیبی) دارای معنی‌های زیر است:

1-پیشاب (ادرار)، 2-کسی که پیشاب جمع می‌کند، 3-شاگرد، خادم، پرستار  4-کسی که بالای سر بیمار می‌آید (که نباید الزاما پزشک باشد).

اگر واژه «اندشار» را به همان معنای اشاره شده در شماره 3 یا 4 در نظر بگیریم، آنگاه سازگاری این بیت با بیت شماره 6 آشکار خواهد شد: 

اگر دردت را به پرستار بگویی، با گفته‌های شیرین دلت را خوش می‌کند. تو را چندگاهی به سر می‌گرداند و اینچنین بازارش را گرم می‌دارد!

در خور یادآوری است که رودکی در بیت «بخت و دولت چو پیشکار تواَند/نصرة و فتح پیشیار تو باد»، واژه پیشیار را به معنای خادم به کار برده است.

در باره بیت پایانی «زن و دخترش گشته مویه کنان/رخ کرده به ناخنان شدکار»

در گذشته‌های دور از کدوی خشک شده به عنوان کاسه استفاده می‌کرده‌اند. در بیت پایانی، شاعر به زیبایی اشاره دارد به شیار خورگی بخش بیرونی کاسۀ کدویی.