رودکی » قصاید و قطعات » شمارهٔ ۱۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کسی را چو من دوستگان می چه باید؟</p></div>
<div class="m2"><p>که دل شاد دارد بهر دوستگانی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>نه جز عیب چیزیست کان تو نداری</p></div>
<div class="m2"><p>نه جز غیب چیزیست کان تو ندانی</p></div></div>

دیوان رودکی سمرقندی (براساس نسخه سعید نفیسی - ی ـ براگینسکی) - رودکی سمرقندی - تصویر ۱۱۲

شمارهٔ ۱۲۵

کسی را چو من دوستگان می چه باید
که دل شاد دارد بهر دوستگانی
نه جز عیب چیزیست کان تو نداری
نه جز غیب چیزیست کان تو ندانی

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به این موضوع اشاره می‌کند که دوست واقعی باید دل شاد و محبت‌ورز برای دوستانش داشته باشد. او بر این نکته تأکید می‌کند که اگر عیب و نقصی در کسی وجود ندارد، فقط چیزهایی که او نمی‌داند باقی می‌مانند. بنابراین، دوستی و محبت باید بر اساس شناخت و درک هم باشد.

شمارهٔ ۱۲۳

شمارهٔ ۱۲۴

امیر معزی » قصاید » شمارهٔ ۴۵۹

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند من دوستان زیادی داشته باشد، چه نیازی به دیگران دارد؟ زیرا او به خاطر دوستانش شادی در دل دارد.

کسی را چو من دوستگان می چه باید؟

که دل شاد دارد بهر دوستگانی

هوش مصنوعی: هیچ عیبی در تو نیست که تو نداشته باشی و هیچ رازی در عالم نیست که تو از آن بی‌خبر باشی.

نه جز عیب چیزیست کان تو نداری

نه جز غیب چیزیست کان تو ندانی

شمارهٔ ۱۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها