هوش مصنوعی: نامش میرزا محمود است. گفته می‌شود که او مؤمنی پرشور و فرزانه بوده و در سال ۱۱۰۰ هجری قمری فوت کرده است. به طور کلی، او فردی بزرگوار بود و این رباعی درباره حال او گواهی می‌دهد:

هوش مصنوعی: از چهرهٔ عاشقانه‌ام طلا می‌ریزد و از اشک‌های چشمانم همیشه آتش می‌تراود.

هوش مصنوعی: در اثر اندیشه و تفکر عمیق، چنان دچار سوختگی روحی شده‌ام که اشک‌هایم مثل بارش باران از ابر، سیل‌وار می‌ریزند و حتی می‌توانم احساس کنم که این اشک‌ها می‌تواند مانند سمندر، در آتش زنده بماند.