هوش مصنوعی: مولانا عبدالرزاق شخصیتی برجسته در علوم عقلانی و نقلی است و شاگرد مولانا صدرای شیرازی به شمار می‌رود. از آثار مهم او می‌توان به کتاب "گوهر مراد" و "شوارق" اشاره کرد و همچنین او تفسیر فارسی بر کتاب "فصوص الحکم" اثر شیخ ابن عربی نوشته است. او در حکمت عقلانی به عنوان فردی نادر و بی‌نظیر در زمان خود شناخته می‌شود. دیوان شعر او شامل چهار یا پنج هزار بیت است. این چند بیت از او به یادگار مانده است. خداوند بر او رحمت کند.

هوش مصنوعی: تو گفته‌ای که عاشق باید همیشه بیدار و حاضر باشد تا ما را ببیند، حالا چشم بیدار ما پاسخی به این حرف تو دارد.

هوش مصنوعی: تو با زیبایی هر گوشه را می‌پویانی و من از حسادت و شوق برای تو در عذابم، زیرا هیچ‌کس چشم تماشایی ندارد که نظاره‌گر تو باشد.

هوش مصنوعی: هر کسی را می‌بینی که از ادعای خود پر است و خود را بزرگ می‌داند، اما تعداد افرادی که در واقع توانایی تحمل سرزنش و انتقاد را دارند، بسیار کم است.

هوش مصنوعی: در این چمن، سرنوشت ما تنها وابستگی بود و بس. سرو را ستایش می‌کنم که آزاد به اینجا آمد و آزاد هم رفت.

هوش مصنوعی: نه نگران غم بیگانگانم هستم و نه به فکر دوستان، تا زمانی که تو به یادم آمدی، همه چیز و همه کس از خاطرم رفت.

هوش مصنوعی: دیوارها و اطرافم به وضعیت ناامیدکننده‌ام می‌خندند، اما من خوشحالم که دروازه‌ای به باغ شادی برایم باز است.

هوش مصنوعی: حیف است که کسی دستی بر گردن حوری بیندازد، در حالی که یاد تو در آغوش اوست و می‌تواند به یاد تو در کنار کسی باشد.

هوش مصنوعی: روح انسان به‌دنبال شناخت و معرفت است و این تله‌ای که در زمین ساخته شده، به‌نوعی به‌منظور به‌دست آوردن این شناخت و حقیقت است.

هوش مصنوعی: زمان آن فرا رسیده که از آموزه‌های استاد خود جدا شویم و تمام چیزهایی را که یاد گرفته‌ایم، فراموش کنیم.

هوش مصنوعی: با نوشیدن شراب و لذت بردن از زندگی، ارزش‌ها و قواعد سخت‌گیرانه‌ی طولانی‌مدت را زیر پا می‌گذاریم و به خاطر خوشی‌های آنی، به هر چیزی بی‌توجهی می‌کنیم.