هوش مصنوعی: شیخ محمد لاهیجی که صاحب کتاب شرح گلشن است، از شخصیت‌های مهم ادبیات فارسی به شمار می‌رود. او به عنوان یک شیخ زاده شناخته می‌شد و مدتی نیز در خدمت شاه اسماعیل صفوی بود. به عنوان نماینده، او به نزد محمدخان شیبانی فرستاده شد و در این جلسه به‌خوبی صحبت کرد. در ادامه، او ترجیح داد که از زندگی اجتماعی کناره‌گیری کند و در سال ۹۲۷ هجری در شیراز درگذشت. اشعار او زیبا و مورد تحسین هستند. این اشعار رباعی از اوست.

هوش مصنوعی: اگر به زیبایی تو نگاه کنم، خوشحالم و اگر چشم‌هایم را ببندم و در خیال تو غرق شوم، باز هم خوشحالم.

هوش مصنوعی: هیچ چیزی از تو جز جدایی‌ات برایم ناخوشایند نیست و حتی این جدایی هم به خاطر امیدی که به دیدارت دارم، برایم شیرین است.

هوش مصنوعی: تصاویر و اشکال دنیا هیچ ارزشی ندارند، زیرا در واقع همه ما، تو و من، در عمق وجودمان یکسان هستیم و به نوعی هیچ چیز واقعی نیست.

هوش مصنوعی: زمانی که خود را مانند آینه‌ای در نظر بگیری که جهانی را به نمایش می‌گذارد، در واقع هیچ هستی و هر آنچه که نشان می‌دهی نیز بی‌معناست.

هوش مصنوعی: اگر مردم به دنبال آشنایی هستند، واقعاً به دنبال کسی می‌گردند که در برابر مشکلات و سختی‌ها از آن‌ها حمایت کند.

هوش مصنوعی: آدما به خاطر خودشان به دنبال ما هستند و هیچ‌کس ما را برای خودشان نمی‌خواهد.

هوش مصنوعی: من عاشق تو هستم و دیوانه‌ات شده‌ام، شیدای توام. مردم من را با تو می‌شناسند و داستان من به همه رسیده است، حتی رسوایی‌ام.

هوش مصنوعی: من کافر و بت‌پرست و ترسا هستم، اما به‌راستی این‌ها تنها بخشی از وجود من هستند و هزار بار از آن‌ها بدترم.