هوش مصنوعی: نام او ضیاءالدین است و چون نسبش به حضرت سلمان فارسی می‌رسد، به همین خاطر نام خانوادگی‌اش "فارسی" است. او فردی عالم و حکیم برجسته‌ای بود و شرحی بر اثر فخرالدین رازی نوشته است. او در زمان سلطان محمد ایلدگز زندگی می‌کرد و به امور شرعی بخارا رسیدگی می‌کرد. او در سال ۶۲۲ هجری در هرات درگذشت. این ابیات متعلق به اوست:

هوش مصنوعی: شخصی که از تو امید وصال شب را ندارد، نمی‌داند روزش چگونه به شب می‌رسد.

هوش مصنوعی: می‌گوید که ارزش بوسه‌ی من به اندازه‌ی هزار جان است و این نیز از لطف اوست که برای این بوسه چنین ارزشی قائل نشده است.

هوش مصنوعی: اگر بی‌یادت باشم، شب‌ها هیچ‌وقت بر بالین نمی‌گذارم و در آتش حسرت تو می‌سوزم.

هوش مصنوعی: گفتی که به خاطر درد من نگرانی و درست می‌گویی، اما تفاوت زیادی است بین ریختن خون و اشک ریختن.