هوش مصنوعی: فضل اللّه شرف الدین، فردی از اهالی شفروه در اصفهان است که به عنوان یکی از شخصیت‌های معروف و برجسته شناخته می‌شود. او تألیفات ارزشمندی دارد که یکی از آنها رسالهٔ اطباق الذهب است که شامل صد جمله در زمینه پند و اندرز و شرح حال مختلف افراد است. در ادامه، چند بیت از شعرهای او نیز ذکر شده است.

هوش مصنوعی: ما دیگر از درخواست وصالش چیزی نمی‌گوییم و این سکوت ما هم نوعی درخواست زیبا به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: عشق واقعی که نه به دوری و جدایی مربوط می‌شود و نه به نزدیکی و ارتباط، گنجی ارزشمند است که نمی‌دانم دلِ کسی که آن را دارد، چقدر خوشحال است.

هوش مصنوعی: مراقب باشید که به انسان‌های نابینا و بی‌خبر از دین ظلم نکنید؛ زیرا عواقب ناگواری در انتظار شماست. من هم خودم فردی راستکار و پرهیزگار بودم.

هوش مصنوعی: اگر همه زاهدان و عارفان فقط به دنبال مادیات و منافع خود باشند، پس مرد واقعی و خدایی که باید الگو باشد، کجاست؟

هوش مصنوعی: اگر به راستی صادق هستی، مرا لایق آتش زدن می‌دانی، پس چرا آتش و بوریا (نخ و کتان) را در اختیارت نداری؟

هوش مصنوعی: ای خدای بزرگ، از آن سفره‌ای که ویژه‌گان را روزی می‌دهی، قسمت منِ بینوا کجاست؟

هوش مصنوعی: اگر رحمت و بخشش تو به اطاعت و بندگی وابسته باشد، پس این بخشش و عطا را چگونه می‌توان نامید؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی با زهد و بی‌پولی چیزی به من بدهی، من آن را نخواهم پذیرفت. اما اگر بدون هیچ قیمتی می‌توانی لطف کنی، پس کجا هستی؟