هوش مصنوعی: شیخ نجم الدین حسن، شخصیتی فرهیخته و عارف است که از مریدان شاه نظام اولیاست. او تحت تاثیر محبت امیر خسرو دهلوی قرار گرفت و به خدمت شیخ نظام رفت و در نهایت به درک عمیق‌تری از حقایق و معرفت رسید. او عارفی محقق و کاملی است و اشعار زیبایی نیز سروده است. به عنوان یادبودی، چند بیت از شعرش در اینجا آورده شده است.

هوش مصنوعی: من فقط به تو علاقه‌مندم و هیچ زیبایی دیگری نمی‌تواند توجه من را جلب کند. همچنین، درد و رنج من به قدری عمیق است که از هیچ پزشک و دارویی کمک نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: دل تو برای ما هیچ احساسی نداشت و نمی‌دانم چرا اینگونه شد. همچنین، تو هیچ تمایلی به ما نشان ندادی و نمی‌دانم چرا چنین کردی.

هوش مصنوعی: گفتی چرا حرف نمی‌زنی؟ چون وقتی به من رسیدی، دیدن زیبایی‌ات باعث شد که سکوت کنم.

هوش مصنوعی: عاشقان و افرادی که عشق را می‌آفرینند، هر کدام ویژگی‌های خاص خود را دارند. چیزی که در فرهاد می‌بینم، هیچ‌کجا در پرویز نیست.

هوش مصنوعی: سال‌هاست که در دل رویاهایی دارم که شاید دیگران از آن باخبرند، اما من راز این خواسته‌هایم را مخفی نگه داشته‌ام.

هوش مصنوعی: ای کسی که در وفای به عهد خود پارسا بودی، حالا به رسوایی من منجر شده‌ای. من نیز یکی از آن پارسایان هستم که تو مرا رسوا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: از خودت خارج شو و از درون خودت به درون بیا، تا اینکه گمشدهٔ خود را پیدا نکنی و گم نشوی.

هوش مصنوعی: او در حال حاضر به سمت حرم می‌رخشد و من به سوی مَی‌خانه. من فقط در جایی که تو حضور داری می‌چرخم و دور تو می‌گردم.

هوش مصنوعی: ای جوانمرد، از ریخته شدن خون مردم سخن می‌گویی، اما بدان که نه تو از این خونریزی خبر داری و نه دستان تو در این آلودگی نقش دارد.

هوش مصنوعی: به دشمنان گفتم که می‌خواهم آرامش و آسایش پیدا کنم، اما ناگهان از این حرف پشیمان شدم، چون عشق تو و آرامش ناشی از آن، باعث می‌شود که نتوانم به راحتی از آن فرار کنم.

هوش مصنوعی: چرا باید کسی مانند تو در پنهانی بماند، مگر به دلیل شرم و ننگی که من به عنوان یک بت‌پرست احساس می‌کنم؟

هوش مصنوعی: مدعی با کنایه به لیلی گفت که تو از نظر زیبایی و رفتار، نه چابک و نه خوش فرم هستی.

هوش مصنوعی: لیلی از آن حالت خندید و گفت: با تو چه بگویم، تو که مجنون نیستی.